Wielki atlas roślin Polski
OKRYTONASIENNE / RÓŻOWCE / RÓŻOWATE / JEŻYNA
Malina właściwa
(Rubus idaeus L.)
Rozmieszczenie geograficzne
W stanie dzikim występuje na znacznej części Azji oraz w niemal całej Europie, oprócz Portugalii i Islandii. W Polsce jest pospolita na całym obszarze.
Gatunek rodzimy.
Pokrój
Krzew dorastający do 2 m wysokości, z podziemnymi rozłogami.
Łodyga
Pędy wydłużone rózgowato i łukowo zwieszone, pokryte kolcami.
Liście
3-5-7 listkowe, z wierzchu nagie, pod spodem biało kutnerowato owłosione, boczne listki siedzące. Brzeg liścia ostro piłkowany. Liście pędów owocujących zawsze trzylistkowe.
Kwiaty
Białe, zwisłe, zebrane w luźne grona albo wiechy.
Okres kwitnienia: Maj - sierpień.
Owoce
Składa się z licznych, czerwonych, rzadziej żółtych lub ciemnopurpurowych puszysto owłosionych małych pestkowców zebranych w owoc zbiorowy, potocznie zwany "malinami". W porze dojrzewania lekko oddziela się od stożkowatego dna kwiatowego (w przeciwieństwie do jeżyny).
Siedlisko
Rośnie lasach, zaroślach, ziołoroślach, na zrębach, na zboczach. Na niżu i w górach. Jest uprawiana od średniowiecza jako krzew owocowy. Jej uprawa jest w Polsce dość rozpowszechniona.
Roślina lecznicza: owoce mają działanie napotne i ogólnie wzmacniające ze względu na zawartość witamin. Podobne działanie, lecz jeszcze silniejsze mają liście, które ponadto działają moczopędnie, żółciopędnie, przeciwzapalnie, przeciwbakteryjnie, ściągająco, oraz poprawiają przemianę materii. Napar z suszu owocowego i liści wykorzystuje się w stanach gorączkowych.