Wielki atlas roślin Polski
OKRYTONASIENNE / BUKOWCE / BRZOZOWATE / BRZOZA / Brzoza
Brzoza ojcowska
(Betula pendula var. oycoviensis Bess.)
Rozmieszczenie geograficzne
Według danych na 2006 w Polsce występuje na 5 stanowiskach: Chojnik w Sudetach, Dolina Kobylańska i Hamernia na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej, Czerwona Góra koło Opatowa na Wyżynie Sandomierskiej oraz Skiełek w Beskidzie Wyspowym[2]. Poza Polską spotykany jest w Siedmiogrodzie, na Słowacji, Ukrainie, Danii i Szwecji, jednak są to pojedyncze stanowiska. Jest mieszańcem brzozy brodawkowatej (Betula pendula) z brzozą Szafera.
Gatunek rodzimy.
Pokrój
Wysoka na 2-15 m, pień o białej i niełuszczącej się korze. Gałęzie o krótkopędach dłuższych (szczególnie tych zakończonych kotką żeńską) niż u innych brzóz.
Kora, pędy
Biała, niełuszcząca się.
Liście
Liście długości 1,5-4 cm, rombowate, ostrym klinem zbiegające wzdłuż ogonka, 5-6-nerwowe, skrętoległe. Na pędach wegetatywnych po 2-7 (zwykle 3), na pędach owocujących po 3-9 (zwykle 4). Mniejsze od liści innych brzóz. Liście letnie, rosnące na długopędach, są większe od rosnących na wiosnę.
Kwiaty
Kwiatostany (kotki) męskie zawiązują się już w drugim roku życia. Kotki żeńskie na pędach bocznych 2 razy dłuższych od nich. Szyszki kwiatostanu o połowę krótsze od kotki.
Okres kwitnienia: kwiecień - maj.
Owoce
Owocostany o łuskach rozłożystych, zwykle szerszych niż długich, zachowują się na pędach w całości aż do następnej wiosny, o orzeszkach stosunkowo szerszych niż u brzozy brodawkowatej.
Siedlisko
Torfowiska i podmokłe łąki. Przeważnie tworzy skupiska. Jest światłolubna, wyższe drzewa i krzewy z łatwością ją zagłuszają.