Wielki atlas roślin Polski
NAGONASIENNE / IGLASTE / CYPRYSOWCE / CYPRYSOWATE / Cyprysik /
Cyprysik groszkowy
(Chamaecyparis pisifera Endl.)
Rozmieszczenie geograficzne
Pochodzi z wysp japońskich. Poza tym jest często uprawiany i czasami dziczejący w wielu innych częściach świata. Sprowadzony do Europy w XIX wieku. Wyhodowano wiele odmian ozdobnych.
Gatunek obcy. W Polsce uprawiany.
Pokrój
Zimozielone drzewo o stożkowej, stosunkowo luźnej koronie, z silnie spłaszczonymi, ułożonymi w jednej płaszczyźnie rozgałęzieniami, często z wiotkim, zwisającym wierzchołkiem. Na naturalnych stanowiskach dorasta do 40-50 m wysokości. Pień prosty, gładki, średniej grubości, często wielokrotny.
Kora
Czerwonobrązowa, z wiekiem łuszcząca się długimi pasami. Młode pędy cienkie, najpierw zielone, potem brązowawe, zawsze ukryte pod łuskami. Gałązki silnie spłaszczone, wachlarzowato rozpostarte w jednej płaszczyźnie.
Liście
W formie drobnych pazurkowato zgiętych łusek, ciemnozielone i błyszczące, od spodu widoczny biały, woskowaty rysunek przypominający motylek (kokardkę). Łuski błyszczące o odstających końcach (cecha odróżniająca cyprysiki od podobnych żywotników), ułożone w spłaszczonych gałęziach. Ustawienie nakrzyżległe.
Kwiaty
Rozdzielnopłciowe, rozmieszczone jednopiennie, wiatropylne. Kwiaty męskie zebrane w wyrastające na końcach gałązek bardzo drobne (do 3mm długości), jajowate lub maczugowate kwiatostany, najpierw żółtozielonawe, później żółtobrązowawe. Kwiaty żeńskie w nieco większych, kulistych, jasnozielonych szyszeczkach. Łuski nasienne szyszeczek są biało obrzeżone z góry.
Okres kwitnienia: kwiecień - sierpień.
Szyszki
Małe, złożone z 6-10 zdrewniałych, tarczkowatych, pomarszczonych, ustawionych naprzeciwlegle łusek wielkości nasiona grochu, stąd nazwa gatunku.
Korzeń
System korzeniowy płytki i rozległy.
Siedlisko
Roślina światłolubna, doskonale rosnąca w miejscach o dużej wilgotności powietrza, na glebach kwaśnych, głęboko uprawianych i żyznych. Duża odporność na mróz.