Wielki atlas roślin Polski
NAGONASIENNE / IGLASTE / SOSNOWCE / SOSNOWATE / DAGLEZJA/
Daglezja zielona
(Pseudotsuga menziesii Carriere)
Inne nazwy: jedlica zielona
Rozmieszczenie geograficzne
Występuje w zachodniej części Ameryki Północnej. W Polsce jest gatunkiem introdukowanym, głównie podgatunek glauca daglezja sina.
Gatunek obcy. W Polsce uprawiany.
Pokrój
Drzewo bardzo szybko rosnące. Korona młodych drzew szerokostożkowata. Pień osiąga 80-110 m wysokości, w Polsce do 45 m, pojedynczy, prosty i regularny, widoczny do samego wierzchołka, może osiągać bardzo dużą grubość. Korona regularnie stożkowata.
Kora
Początkowo jasnoszara i gładka, u starych jest gruba, czerwonobrązowa. Młode pędy jasnozielone, owłosione.
Liście
Igły długości od 2 do 3,5 cm. Z wierzchu jasnozielone i połyskujące, od spodu z wyraźnymi, jaśniejszymi paskami woskowego nalotu. Grzebieniasto umiejscowione. Po roztarciu pachną cytrusami.
Kwiaty
Rozdzielnopłciowe, rozmieszczone jednopiennie, wiatropylne, zebrane w szyszeczki. Męskie szyszeczki wyrastające licznie na końcach gałązek, małe, jajowate, żółtoczerwone, nietrwałe. Żeńskie szyszeczki większe, pędzelkowate, początkowo stojące, różowe, w trakcie przekształcania się w szyszki zwisające na końcach gałązek, ciemnobordowe z wystającymi na zewnątrz jasnozielonymi łuskami wspierającym.
Okres kwitnienia: kwiecień - maj.
Szyszki
Długości 5-10 cm, jasno brązowe, na krótkich trzoneczkach. Opadają w całości. Łuski wspierające (okrywające) bardzo charakterystyczne: długie, trójzębne, wystające daleko poza łuski nasienne, odstające lub nawet mocno odwinięte na zewnątrz.
Korzeń
System korzeniowy sercowaty, rozbudowany, intensywnie poprzerastany drobnymi i cienkimi korzeniami, dobrze znosi przesadzanie.