Wielki atlas roślin Polski
OKRYTONASIENNE / BOBOWCE / BOBOWATE / Glediczja
Iglicznia trójcierniowa
(Gleditsia triacanthos L.)
Inne nazwy: Glediczja trójcierniowa.
Rozmieszczenie geograficzne
Pochodzi z Ameryki Północnej, rozprzestrzenił się w Australii, jest też uprawiany w wielu krajach świata
Gatunek obcy. W Polsce uprawiany.
Pokrój
Drzewo osiągające wysokość do 30 m, o luźnej i nieregularnej koronie.
Kora, pędy
Pień i pędy pokryte licznymi, sztywnymi i długimi trójdzielnymi cierniami o długości nawet do 15-17 cm.
Liście
Ulistnienie skrętoległe. Liście złożone parzystopierzaste, długości 10-13 cm, złożone z 15-30 wąskich, symetrycznych i eliptycznych listków. Listki o barwie zielonej, niekiedy z żółtawym odcieniem, o zaokrąglonych wierzchołkach, okrągłych nasadach i gładkich brzegach.
Kwiaty
Pojedyncze, zebrane w grono, promieniste o barwie zielonej - zielonkawożółtej.
Okres kwitnienia: Czerwiec - lipiec.
Owoce
Płaskie, czerwonobrązowe i błyszczące, łukowate strąki o długości 15-40 cm, często powrozowato skręcone. Nasiona płaskie, żółtawobrunatne, 6 mm średnicy, otoczone grubą skórką. Za młodu miąższ wypełniający strąki jest słodki, a po ugotowaniu - jadalny, podobnie jak nasiona, które w smaku przypominają groch.
Siedlisko
Roślina ozdobna. Ze względu na ciekawy wygląd bywa sadzona w parkach miejskich. Szczególnie dekoracyjna staje się jesienią, gdy przebarwiają się jej liście. Preferuje gleby przepuszczalne, średnio wilgotne i raczej ubogie. Dość dobrze znosi suszę.