Wielki atlas roślin Polski
NAGONASIENNE / IGLASTE / SOSNOWCE / SOSNOWATE / Jodła /
Jodła olbrzymia
(Abies grandis Lindl.)
Rozmieszczenie geograficzne
Jedna z najwyższych jodeł. Występuje naturalnie w zachodniej części Ameryki Północnej. W dobrych warunkach siedliskowych rośnie bujnie i szybko. Z tego względu jest najważniejszym obcym gatunkiem jodły dla lasów europejskich. W Polsce sadzona głównie w lasach i w parkach, zwłaszcza na zachodzie kraju.
Gatunek obcy. W Polsce uprawiany.
Pokrój
W Polsce drzewo dorasta do 30 m wysokości, a w ojczyźnie nawet do 100 m. Korona jest regularna i wąskostożkowa.
Kora
Pędy są dość cienkie. Mają oliwkowozieloną barwę. Są gęsto i równomiernie omszone, ale zazwyczaj szybko nagie. Pączki są pokryte żywicą. Są małe i zaokrąglone.
Liście
Igły są wyjątkowo regularnie, płasko i grzebieniasto rozłożone tak jak u jodły pospolitej, ale długie, w dolnej warstwie do 6-8 cm długości, w górnych znacznie krótsze. Są błyszczące i ciemnozielone. Na szczycie z reguły są wycięte z wyraźną bruzdką od góry biegnącą wzdłuż całej igły, od spodu z białawymi paskami.
Kwiaty
Kwiaty męskie z żółtymi pylnikami. Kwiaty żeńskie zebrane w wielołuskowe, wyprostowane szyszki.
Okres kwitnienia: Kwiecień - maj.
Szyszki
Szyszki żeńskie umieszczone są tylko w strefie wierzchołka, w stosunku do wysokości drzewa są dość małe, 6-8 cm długości, w kolorze brunatnym. Łuski są wypierające ukryte.