Wielki atlas roślin Polski
OKRYTONASIENNE / MAGNOLIOWCE / MAGNOLIOWATE / Magnolia
Magnolia japońska
(Magnolia kobus DC.)
Rozmieszczenie geograficzne
Pochodzi z Korei i Japonii. W Polsce nie występuje w środowisku naturalnym, jest uprawiana jako roślina ozdobna w parkach, ogrodach botanicznych i ogródkach przydomowych.Jest też wykorzystywana jako podkładka dla innych gatunków magnolii.
Gatunek obcy. W Polsce uprawiany.
Pokrój
Drzewo lub krzew. Jest największą z magnolii uprawianych w przydomowych ogródkach, osiąga wysokość do 10 metrów. Ma piramidalną koronę, nisko rozgałęziającą się nad ziemią.
Kora, pędy
Pędy cienkie i nagie, pachnące żywicą. Pojedyncze duże pąki, jedwabiście owłosione, osadzone na końcach gałązek. U starszych drzew gałęzie pokładają się na ziemi i ukorzeniają.
Liście
Pojedyncze, duże (do 15 cm), odwrotnie jajowate i nieowłosione, błyszczące.
Kwiaty
Są główną ozdobą magnolii. Duże, szeroko otwarte kwiaty o 6 płatkach, mają biały kolor i lekko pachną. Rozwijają się wiosną, jeszcze przed pojawieniem się liści. Ten gatunek magnolii zakwita dopiero po kilkunastu latach od posadzenia. Starsze magnolie kwitną bardzo obficie. Jej kwiaty są mniej dekoracyjne, niż kwiaty magnolii pośredniej i magnolii gwiaździstej.
Okres kwitnienia: Kwiecień - maj.
Owoce
Mieszek zawierający bardzo dekoracyjne nasiona z czerwoną osnówką. Roślina może być rozmnażana przez nasiona.
Siedlisko
Magnolie najlepiej rosną w miejscach zasłoniętych od wiatru, na stanowiskach słonecznych, lub półcienistych. Nie wymaga tak żyznej ziemi, jak inne magnolie. Jest też bardziej odporna na mróz od innych magnolii. Ze względu na duże rozmiary sadzona jest raczej w parkach, niż przydomowych ogródkach.