Wielki atlas roślin Polski
NAGONASIENNE / IGLASTE / SOSNOWCE / SOSNOWATE / Modrzew /
Modrzew japoński
(Larix kaempferi Carriere)
Rozmieszczenie geograficzne
Gatunek ten występuje naturalnie na niewielkim obszarze w górach wulkanicznych w Japonii, jednak ze względu na swoje walory dekoracyjne, którymi są przede wszystkim niezwykle efektownie przebarwiające się jesienią igły, jest obecnie sadzony w wielu rejonach całego świata, w tym często w Polsce. W pewnym sensie nadaje się on do uprawy nawet bardziej niż rodzimy modrzew europejski, ponieważ cechuje się jeszcze szybszym wzrostem i większą odpornością na zanieczyszczenia powietrza.
Antropofit zadomowiony.
Pokrój
Wysokie drzewo o koronie szerokostożkowatej z poziomymi, wygiętymi ku wierzchołkowi konarami. Gałęzie ustawione okółkowo, są mniej lub bardziej horyzontalnie rozpostarte, niezwieszające się. Pień dorasta do 35-45 m wysokości.
Kora
Czerwonawobrązowa, u podstawy bruzdkowana. Młode pędy modrzewia japońskiego są pomarańczowoczerwone do brązowopurpurowych, zimą pokryte dodatkowo warstewką wosku.
Liście
Igły rosnące na czerwonobrązowych długopędach są pojedyncze, ułożone skrętolegle, rosnące na krótkopędach zebrane w pęczki po 40-60, o długości do 3,5-4 cm, płaskie, miękkie, szaro- lub niebieskawozielone, jesienią złocistożółte.
Kwiaty
Żeńskie szyszeczki modrzewia japońskiego są zazwyczaj żółtawe.
Okres kwitnienia: Kwiecień - maj.
Szyszki
Szyszki żeńskie liczne w górnych odcinkach większych gałęzi, początkowo jasnoczerwonawe lub żółtawe, później zielone lub ciemnożółte, a w porze dojrzewania - brunatne, wysokości i szerokości około 3 cm, prawie kuliste, rozetkowate i bardziej płaskie niż u modrzewia europejskiego. Łuski szyszek na brzegach wyraźnie odwinięte na zewnątrz. Łuski wspierające krótkie, niewidoczne na zewnątrz.
Korzeń
System korzeniowy z głębokim korzeniem głównym i dobrze rozwiniętymi korzeniami bocznymi.