Wielki atlas roślin Polski
NASIENNE / OKRYTONASIENNE / SKALNICOWCE / AGRESTOWATE / Porzeczka
Porzeczka alpejska
(Ribes alpinum L.)
Rozmieszczenie geograficzne
Występuje w stanie dzikim w Europie (na południu kontynentu tylko w górach), na części obszaru Azji (Kaukaz i Turcja) oraz w Maroku.
Gatunek rodzimy.
Pokrój
Wielopostaciowy krzew o wysokości do około 2,5 m, bez kolców.
Kora, pędy
Główne pędy smukłe, z brunatną korą, gałęzie mają korę szarą i dzielą się na brunatnawożółtawe gałązki, często zwisające.
Liście
Ułożone skrętolegle, głęboko 3-5-klapowane. Klapy są zaostrzone lub tępe, grubo piłkowane, nagie lub skąpo owłosione, zwłaszcza z wierzchu. Dolna strona błyszcząca. Ogonki liściowe gruczołowato owłosione o długości równej połowie blaszki. Rozwijają się wczesną wiosną a jesienią długo utrzymują na krzewie.
Kwiaty
Zielonkawożółte, zebrane w pachnące, wzniesione grona. Kwiaty zwykle zwieszają się dwustronnie. Przysadki lancetowate, gruczołowato orzęsione, dłuższe niż szypułki i kwiaty. Kwiaty męskie zebrane w 10-30 kwiatowe grona. Rurka korony płasko miseczkowata, naga. Pięć jajowatych działek kielicha. Płatki korony i pręciki bardzo krótkie. Kwiaty żeńskie zebrane w grona 2-5 kwiatowe, działki kielicha są bardzo małe, pręciki stromo wzniesione.
Okres kwitnienia: Kwiecień - czerwiec.
Owoce
Małe, czerwone, wielonasienne. Mdłe w smaku.
Siedlisko
Świetliste lasy, zakrzewione zbocza, miejsca skaliste, ale także w wilgotniejszych lasach liściastych. W górach przeważnie w piętrach reglowych i na glebach wapiennych. Doskonale znosi suszę, zacienienie i zanieczyszczenie powietrza.
Uwagi
Jest uprawiana jako roślina ozdobna, szczególnie w ogrodach i parkach jako roślina żywopłotowa. Jest całkowicie odporna na mróz.