Wielki atlas roślin Polski
NASIENNE / OKRYTONASIENNE / SKALNICOWCE / AGRESTOWATE / Porzeczka
Porzeczka złota
(Ribes aureum Pursh)
Rozmieszczenie geograficzne
W naturze rośnie w zachodniej części Ameryki Północnej, poza tym szeroko rozpowszechniony w strefie umiarkowanej półkuli północnej, głównie jako gatunek uprawny. W Polsce stosowany w ogrodnictwie często jako podkładka.
Gatunek obcy. W Polsce uprawiany.
Pokrój
Krzewy są słabo zagęszczone. Osiąga wysokość zwykle do 2 - 3 m.
Kora, pędy
Łodyga jest naga, drewniejąca, gruba i słabo rozgałęzia się. Pędy rozchylają się na boki lub wznoszą prosto, starsze często łukowato zwisają. Kora jest szara do czerwownobrązowej.
Liście
Zwykle trzyklapowe i słabo ząbkowane, długości 3 - 5 cm, u nasady klinowate lub płytko sercowate. Ogonki i brzegi liści za młodu zwykle słabo owłosione, później nagie i tylko na brzegu orzęsione, błyszczące. Na jesieni liście wybarwiają się na czerwono, częściowo też na żółto i fioletowo.
Kwiaty
Pięciokrotne, zebrane w grona liczące od 5 do 10 kwiatów. Jasnożółte, długie działki kielicha u dołu są zrośnięte. Płatki korony o wiele mniejsze, są zwykle różowo nabiegłe, dołem zrośnięte do połowy, tworzą wyraźną rurkę z której wystaje pojedynczy choć dwuznamionowy słupek. Pręcików jest 5. Kwiaty pachną przyjemnie.
Okres kwitnienia: Kwiecień - maj.
Owoce
Czarna, ciemnobrunatna jagoda o średnicy 6 - 8 mm.
Siedlisko
W naturze występuje na bardzo zróżnicowanych siedliskach. Często w nadrzecznych lasach liściastych i zaroślach, w lasach sosny żółtej, na obszarach źródliskowych oraz w miejscach piaszczystych i trawiastych, a także na zboczach gór. Jest odporna na pożary.