Wielki atlas roślin Polski
OKRYTONASIENNE / SZCZECIOWCE / PRZEWIERTNIOWATE / ŚNIEGULICZKA
Śnieguliczka biała
(Symphoricarpos albus Duhamel)
Inne nazwy: śnieguliczka białojagodowa.
Rozmieszczenie geograficzne
Pochodzi z Ameryki Północnej, gdzie występuje od Kalifornii po Alaskę. Od dawna spotyka się ją jako roślinę uprawną lub zdziczałą w Europie Środkowej. W Polsce jest powszechnie uprawiana, czasami przejściowo dziczeje.
Antropofit zadomowiony.
Pokrój
Krzew o wysokości 1-3 m, nagi.
Kora, pędy
Gałęzie prosto wzniesione, cienkie, czworokanciaste. Młode pędy są owłosione.
Liście
Niebieskawozielone, okrągławoeliptyczne, ok. 4 cm długości, pojedyncze lub klapowane.
Kwiaty
Różowo-białe, dzwonkowate, zebrane w szczytowe nibykłosy. Jest rośliną miododajną, kwiaty rozwijają się przez całe lato, dzięki czemu pszczoły mogą zbierać nektar przez długi okres. Mają drobny, 5-ząbkowy kielich, 5-łatkową, beczułkowatą i owłosioną wewnątrz koronę,1 słupek i 5 pręcików.
Okres kwitnienia:
Owoce
Charakterystyczne, białe, gąbczaste jagody.
Siedlisko
Roślina ozdobna. Często uprawiana w parkach, na skwerach i w ogródkach przydomowych. Szczególnie polecana jest na żywopłoty - dość dobrze znosi cięcie i zagęszcza się. Jest bardzo wytrzymała na mrozy oraz suszę i mało wymagająca w stosunku do gleby.