Wielki atlas roślin Polski
NAGONASIENNE / SOSNOWCE / SOSNOWATE / Sosna
Sosna himalajska
(Pinus wallichiana A.B. Jacks)
Rozmieszczenie geograficzne
Rośnie w Himalajach, od Afganistanu, przez Pakistan, Indie, Tybet, Nepal i Bhutan.
Gatunek obcy. W Polsce uprawiany.
Pokrój
Drzewo iglaste, korona szerokostożkowata, luźna, z gałęziami rosnącymi poziomo. U okazów wolnorosnących gałęzie dłuższe.
Kora, pędy
Pień prosty, kora początkowo gładka i szara, z wiekiem staje się ciemniejsza, spękana i bruzdkowata. Na obszarze naturalnego występowania dorasta do 30-50 m wysokości, w Europie do 25 m. Pędy nagie, pokryte woskowym nalotem.
Liście
Miękkie i cienkie igły, o srebrzystoszarym zabarwieniu, zwisające, o długości ok. 20 cm, zabrane w pęczki po 5 sztuk. Po wewnętrznej stronie podłużne, biało-niebieskie paski.
Kwiaty
Żółte kwiatostany męskie wyrastają u nasady pędów.
Okres kwitnienia: Kwiecień - maj.
Owoce
Szyszki żeńskie cylindryczne, początkowo osadzone pionowo i zieloniebieskie, później zwisające, jasnobrązowe, nieco zakrzywione, osiągają długość ok. 30 cm. Osadzone na długich szypułkach (do 5 cm), w grupach po 1-6. Wierzch szyszki jest bardzo żywiczny, cienkie łuski mają duży, bruzdowaty wyrostek.
Siedlisko
Preferuje doliny i nasłonecznione zbocza górskie. Sosna himalajska została wprowadzona do Europy jako drzewo ozdobne, sadzone w parkach. Popularna głównie ze względu na zwisające, długie igły.