Wielki atlas roślin Polski
OKRYTONASIENNE / DŁAWISZOWCE / DŁAWISZOWATE / Trzmielina
Trzmielina brodawkowata
(Euonymus verrucosus Scop.)
Rozmieszczenie geograficzne
Występuje w Europie i Azji, w Polsce osiąga północną i zachodnią granicę zasięgu.
Gatunek rodzimy.
Pokrój
Niezbyt gęsty krzew, osiągający wysokość 2,5 m.
Kora, pędy
Zielone gałązki bez przetchlinek, bardzo cienkie, gęsto pokryte brunatnymi brodawkami, obłe. Rozgałęzia się pod prostym kątem. Pączki szczytowe największe, pączki przyliściowe znacznie mniejsze, wszystkie mają okrywy zielone z brązowym obrzeżeniem, zwłaszcza w górnej części.
Liście
Jasnozielone, naprzeciwległe, eliptyczne, obustronnie zaostrzone, o delikatnie i nierówno piłkowanych brzegach. Nerwów bocznych wyraźnie widocznych mają nie więcej, niż 3-4. Blaszki o długości do 6 cm i szerokości do 3,5 cm o nerwacji pierzastej. Ogonek liściowy krótki do 3 mm. Liście usychające w sposób naturalny stają się jasnożółte.
Kwiaty
Cztero- lub pięciokrotne, drobne, zielonawe z czerwonobrunatnym nakrapianiem płatków, zebrane do 3 w jednym kwiatostanie.
Okres kwitnienia: maj - czerwiec.
Owoce
Czterograniasta, zielonawożółta później czerwieniejąca torebka, zawierająca 3 kulistawe, połyskujące, brązowo-czarne nasiona wystające z krwistoczerwonej osnówki i po dojrzeniu zwisające na sznureczkach poniżej torebki.
Siedlisko
Lasy i zarośla na całym niżu i w niższych położeniach górskich, na glebie przewiewnej.
Roślina trująca
Wszystkie części rośliny, ale przede wszystkim owoce zawierają glikozydy: ewobiozyd, ewomonozyd i ewonozyd. Zatrucie trzmieliną zwyczajną powoduje osłabienie, wymioty, biegunkę, dreszcze, konwulsje, zaburzenia w pracy serca, paraliż, a w końcu śmierć.