Wielki atlas roślin Polski
OKRYTONASIENNE / RÓŻOWCE / WIĄZOWATE / Wiąz
Wiąz górski
(Ulmus glabra Huds.)
Inne nazwy: wiąz szorstki, brzost.
Rozmieszczenie geograficzne
Występuje na Bałkanach, Krymie, Kaukazie i w Azji Mniejszej. Jest gatunkiem pospolitym w całej Polsce.
Gatunek rodzimy.
Pokrój
Jest imponującym drzewem o wysokiej koronie, zrzucającym liście na zimę, jego wysokość dochodzi nawet do 40 m.
Kora, pędy
Widoczny prawie do środka korony, rozwidlony na liczne, grube i masywne, często skręcone konary. Kora gładka i równa, słabo podzielona bruzdami na płaty, matowoszara lub ciemnoszara.
Liście
Ułożone skrętolegle, na krótkich, mocnych ogonkach, u nasady asymetryczne, z wierzchu szorstkie. Podwójnie piłkowane, z ząbkami skierowanymi ku przodowi. Mają około 10 - 16 cm długości. Z długim, smukłym wierzchołkiem. Charakterystyczna, asymetryczna podstawa blaszki.
Kwiaty
Niepozorne. Ciekawostką jest to, że wiąz kwitnie na długo przed rozwojem liści i już w drugiej połowie marca sprawia wrażenie ulistnionego drzewa.
Okres kwitnienia: marzec - kwiecień.
Owoce
Małe orzeszki do 2 cm szerokości, dojrzewające na początku czerwca, otoczone błonkowatymi skrzydełkami
Siedlisko
Najczęściej występuje na wyżynach i górach, nawet do wysokości 1200 m n.p.m.; ponadto na cienistych stokach i w wąwozach, rzadziej na nizinach. Jako drzewo ozdobne często sadzony w parkach i ogrodach.