Wielki atlas roślin Polski
OKRYTONASIENNE / MALPIGIOWCE / WIERZBOWATE / Wierzba
Wierzba krucha
(Salix fragilis L.)
Rozmieszczenie geograficzne
Występuje w Europie i Azji. W Polsce jest jednym z bardziej pospolitych drzew.
Gatunek rodzimy.
Pokrój
Drzewo osiągające wysokość do 20 m. Korona szerokorozłożysta. Często w pniu starszych drzew występują spróchniałe dziuple. Posiada krótki pień. Konary bardzo grube.
Kora, pędy
Kora ciemnobrązowa, popękana. Gałęzie kruche, łatwo odłamują się u nasady. Roczne gałązki są kanciaste, mają żółty lub czerwonawy kolor i są lekko połyskujące.
Liście
Lancetowate o długości do 15 cm i szerokości 2-3 cm, ostro zakończone. Są błyszczące. Od spodu mają błękitno-zieloną barwę. Są podobne do liści wierzby purpurowej. Przylistki odpadają bardzo wcześnie, tak, że zwykle nie obserwuje się ich na drzewie. Brzegi liścia z gruczołami są zatokowo piłkowane. Ogonek liściowy ma 2-4 gruczoły.
Kwiaty
Jest rośliną dwupienną. Kwiatostany męskie i żeńskie, zwane kotkami, osadzone są na krótkich (1 cm) szypułkach. Męskie kwiatostany o długości ok. 6 cm, mają nitki pręcików silnie owłosione. Kwiatostany żeńskie, zwisające łącznie z młodymi, orzęsionymi listkami, są o 1 cm dłuższe.
Okres kwitnienia: maj.
Owoce
Torebka zawierająca bardzo drobne nasiona z licznymi włoskami.
Siedlisko
Rośnie przede wszystkim w lasach łęgowych wzdłuż rzek, często tworząc tam wraz z topolami duże skupienia. Występuje również wzdłuż dróg, nad stawami. W Karpatach występuje do wysokości ok. 1000 m n.p.m. Często jest sadzona.