Wielki atlas roślin Polski
OKRYTONASIENNE / MALPIGIOWCE / WIERZBOWATE / Wierzba
Wierzba płacząca
(Salix alba 'Tristis' L.)
Rozmieszczenie geograficzne
Kultywar wierzby białej. Pochodzi z Europy południowej. W Polsce jest uprawiany.
Gatunek obcy. W Polsce uprawiany.
Pokrój
Dorasta do 24 m wysokości. Rozłożysta korona ze zwisającymi, długimi, cienkimi, giętkimi i żółtymi gałęziami. W sprzyjających warunkach pojedyncze pędy mogą osiągać 6 m długości.
Kora, pędy
Kora ma jasno szaro-brązową barwę. Jest spękana. Pędy mają zieloną barwę, lecz później w pełnym nasłonecznieniu zmieniają kolor na szaro-złocisty.
Liście
Węższe niż u wierzby białej, gęsto, drobno piłkowane, długie wąskolancetowate, na końcu zaostrzone. Początkowo owłosione, lecz szybko stają się nagie. Od spodu mają niebieskoszarą barwę.
Kwiaty
Przeważają kwiaty męskie, co w czasie kwitnienia dodaje drzewu żółtego koloru. Kwiat żeński składa się z gruczołu miodnikowego i jednego słupka, a kwiat męski z dwóch gruczołów miodnikowych i dwóch pręcików.
Okres kwitnienia: kwiecień - maj.
Owoce
Torebka.
Siedlisko
Roślina ozdobna: nadaje się do nasadzeń nadwodnych, nieodpowiednia jest na suche gleby. Szczególnie ozdobna jest zimą i wczesną wiosną.