Wielki atlas roślin Polski
OKRYTONASIENNE / MALPIGIOWCE / WIERZBOWATE / Wierzba
Wierzba płożąca
(Salix repens L.)
Rozmieszczenie geograficzne
Występuje w Azji i Europie. W Polsce roślina rzadka. Uprawiana jako roślina ozdobna.
Gatunek rodzimy.
Pokrój
Mały, płożący się krzew wysokości do 50 - 100 cm.
Kora, pędy
Brązowe gałęzie płożące się i podnoszące na końcach. Pączki oraz młode pędy całe silnie owłosione. Pączki ostro zakończone.
Liście
Eliptycznojajowate, o długości 2,5 cm i 1 cm szerokości. Są skórzaste i obustronnie gęsto srebrzyście owłosione. Z obu stron mają srebrzysty kolor, szczególnie intensywny na spodniej stronie. Mają zaokrąglone wierzchołki, gładkie brzegi i 5-8 par nerwów bocznych (słabo widocznych). Przy wysychaniu nie czernieją. Ich uszkowate przylistki długo utrzymują się.
Kwiaty
Roślina dwupienna. Kwiaty zebrane w kotki o dwubarwnych przysadkach - górą czarniawych, dołem jasnych. Kotki żeńskie wyrastają na szypułkach, mają jajowato-podługowaty kształt i długość 2 cm. Ich owłosione słupki o czerwonych znamionach osadzone są na słupku. Kotki męskie również mają dwubarwne przysadki. Ich kwiaty z jednym miodnikiem mają pręciki u nasady owłosione, o wolnych nitkach i pylnikach początkowo czerwonych, w czasie dojrzewania żółtych, a po przekwitnięciu brunatnych.
Okres kwitnienia: kwiecień - maj.
Owoce
Torebka o klapach spiralnie odwiniętych na zewnątrz.
Siedlisko
Wilgotne łąki, torfowiska, wrzosowiska. Uprawiana również jako roślina ozdobna, szczególnie polecana jako roślina okrywowa, czasami szczepiona na pniu.