Wielki atlas roślin Polski
OKRYTONASIENNE / MALPIGIOWCE / WIERZBOWATE / Wierzba
Wierzba rokita
(Salix repens subsp. rosmarinifolia L.)
Inne nazwy: wierzba płożąca podg. rokita.
Rozmieszczenie geograficzne
Występuje w Europie i w Azji. W Polsce głównie na niżu. Roślina pospolita.
Gatunek rodzimy.
Pokrój
Krzew osiągający do 1 metra wysokości, słabo rozgałęziony, z pędami częściowo czołgającymi się pod ziemią.
Kora, pędy
Gałązki wzniesione prosto do góry, cienkie i elastyczne, koloru czerwonobrunatnego. Pączki oraz zeszłoroczne pędy nieco omszone. Pączki drobne, okrągławe, nieco zaostrzone.
Liście
Podłużnie eliptyczne lub wąskolancetowate, o długości 15-45 mm, szerokość 4-8 razy mniejsza od długości. Pod spodem, a czasami i z wierzchu przylegająco, jedwabiście owłosione, płaskie, lub słabo podwinięte. Są całobrzegie i posiadają 8-16 par nerwów bocznych, słabo wystających po spodniej stronie. Przylistków zwykle brak (szybko odpadają). Liście nie czernieją podczas schnięcia.
Kwiaty
Roślina dwupienna. Kwiaty zebrane w kwiatostany zwane kotkami. Kotki jajowato-kuliste, o długości 5-12 mm, (siedzące. Ich dwubarwne przysadki mają jasna lub purpurową nasadę, a górną część rdzawą lub czarną. W kotkach żeńskich owłosione słupki o czerwonych znamionach wyrastają na trzoneczku krótszym od zalążni. Szyjki słupka brak, lub jest bardzo krótka. W kotkach męskich pręciki o czerwonych, wolnych i zwykle nagich nitkach, miodniki złocistożółte, jajowatego kształtu. Młode pylniki czerwone lub purpurowe, w czasie pylenia przybierają żółty kolor, potem stają się brunatne lub czarniawe.
Okres kwitnienia: Kwiecień - maj.
Owoce
Torebka.
Siedlisko
Rośnie na terenach wilgotnych, torfowiskach, mokrych łąkach, rzadziej na piaskach i w widnych lasach sosnowych.
UWAGI: Według nowszych ujęć taksonomicznych jest to odrębny gatunek Salix rosmarinifolia L