Wielki atlas roślin Polski
OKRYTONASIENNE / MALPIGIOWCE / WIERZBOWATE / Wierzba
Wierzba trójpręcikowa
(Salix triandra L.)
Inne nazwy: wierzba migdałowa.
Rozmieszczenie geograficzne
Występuje w Azji, Europie i Afryce Północnej (Algeria, Maroko, Tunezja). W Polsce w stanie naturalnym występuje na całym obszarze, bardziej pospolita jest w Karpatach i na południu Polski.
Gatunek rodzimy.
Pokrój
Krzew, rzadziej małe drzewo o wysokości do 7 m i gałęziach wzniesionych i odstających.
Kora, pędy
Gałęzie brązowe lub żółtozielone i bez sinego nalotu, niełamliwe, nagie. Pędy długie i elastyczne. Kora ma barwę szarobrązową, łatwo łuszcząca się na starszych gałęziach (podobnie, jak u platana). Pączki zaostrzone i nagie.
Liście
Wąskoeliptyczne, krótko zaostrzone, o długości 5-10 cm i gruczołkowato piłkowanych brzegach. Górą liście ciemmnozielone, na spodniej stronie zielone lub niebieskawe, nagie. Są podobne do liści wierzby kruchej. Ogonki liściowe długości 1-2 cm, nagie. Przylistki trwałe, drobne, o nerkowatym kształcie. Liście nie czernieją podczas schnięcia.
Kwiaty
Roślina dwupienna. Kwiaty zebrane w kotki o dwubarwnych przysadkach; górą czarnych lub rdzawych, dołem jasnych. Przysadki trwałe, pozostają na pędach do dojrzenia owoców. Kotki cienkie i luźnokwiatowe. Kwiaty żeńskie z jednym miodnikiem, wyrastający na trzonku słupek bez szyjki, o znamionach grubych i poziomo odstających, bardzo krótkich. Każdy kwiat męski ma dwa miodniki. Charakterystyczną cechą gatunkowa jest występowanie w kwiatach męskich 3 pręcików. Są one w nasadzie gęsto owłosione.
Okres kwitnienia: kwiecień.
Owoce
Torebka o klapach spiralnie odwiniętych na zewnątrz.
Siedlisko
Zarośla nadrzeczne, rowy, wilgotne obrzeża łąk. W górach do regla dolnego.