Wielki atlas roślin Polski

Pokrój

Drzewo lub krzew dorastający do około 6 metrów wysokości o wyprostowanych gałęziach i lejkowatej koronie.

 

Liście

Trójlistkowe, długoogonkowe, pojedyncze listki szerokoeliptyczne brzegiem lekko orzęsione, od spodu srebrzysto owłosione.

 

 

Kwiaty

Motylkowe zazwyczaj pachnące, żółte skupione w gronach dorastających do 30 cm długości, około 2 tygodni później niż kwiaty złotokapu zwyczajnego, o dużej dekoracyjności.
Okres kwitnienia:  Czerwiec.

 

Owoce

Strąki płaskie i wąsko-oskrzydlone o długości do 3,5 centymetrów, na jednym końcu wydłużone i zagięte do zewnątrz, wewnątrz drobne czarne nasiona.

 

Siedlisko

Roślina preferuje miejsca dobrze nasłonecznione, gleby żyzne, często również wapienne, źle znosi gleby suche. W Polsce nie jest zupełnie mrozoodporny.

Roślina trująca

Wszystkie części rośliny zawierają trujące alkaloidy. Trucizna cytyzyna, paraliżująca nerwy, znajduje się przede wszystkim w kwiatach, nasionach i korzeniach; przy czym najwięcej jest jej w nasionach (1,5%), w liściach jest już pięciokrotnie mniej. Szczególnie wrażliwe na zatrucia są konie (dawka śmiertelna to 0,5 g na 1 kg masy zwierzęcia), odporne są natomiast owce, kozy i zające. Zatrucia zdarzają się też u ludzi, zwłaszcza zagrożone są dzieci. W ich przypadku śmierć może nastąpić po spożyciu 2-10 nasion złotokapu. Do zatruć dojść może tez w przypadku spożycia miodu zbieranego przez pszczoły z kwiatów złotokapu.

UWAGI: Gatunek bardzo podobny do złotokapu zwyczajnego, od którego różni się budową kwiatów i porą kwitnienia, prawie całkowitym brakiem owłosienia poszczególnych części rośliny, długością strąków i orzęsieniem liści.