Wielki atlas roślin Polski
NAGONASIENNE / IGLASTE / CYPRYSOWCE / CYPRYSOWATE / Żywotnik
Żywotnik wschodni
(Platycladus orientalis L.)
Obecnie nazywany: biota wschodnia.
Rozmieszczenie geograficzne
Występuje w Korei, Mandżurii oraz na północnych obszarach Chin. Uprawiany w Japonii, także w Europie, głównie w rejonie Morza Czarnego i Śródziemnego.
Gatunek obcy. W Polsce uprawiany.
Pokrój
Wolno rosnące, niewielkie drzewa lub duże krzewy o regularnym, jajowatym pokroju. Osiąga 8-10 m wysokości, najczęściej wytwarza kilka pni.
Kora, pędy
Pędy skierowane ku górze, o wachlarzowatych rozgałęzieniach gęsto ustawionych w jednej płaszczyźnie.
Liście
Łuskowate, jednakowe po obu stronach, soczysto zielone, wąskie, długości 2-4 mm, przylegające do pędów. Są delikatniejsze i drobniejsze niż u przedstawicieli żywotnika. Zimą często brunatnieją.
Siedlisko
Preferuje dobrze nasłonecznione i osłonięte miejsca o dużej wilgotności powietrza. Wytrzymały na suszę, wrażliwy na mrozy, wymaga okrywania na zimę. Dobrze rośnie na glebach wilgotnych, Zasobnych w wapń. Wymaga stanowisk osłoniętych od wiatru.
Owoce
Szyszki. Młode zielone do niebieskawych, mięsiste. Osiągają 15-25 mm długości. Dojrzewają po 8 miesiącach od zapylenia, brązowieją. Łuski grube, rogowato zgięte, najczęściej jest ich 6-12.
Uwagi
Pierwotnie gatunek ten zaliczany był do rodzaju żywotnik pod nazwą Thuja orientalis ( żywotnik wschodni) lecz obecnie został wyodrębniony we własnym jednogatunkowym rodzaju Platycladus (biota) z powodu różnic morfologicznych.
Roślina trująca
Zawiera trujące tujony.Zewnętrznie działa drażniąco na skórę; wewnętrznie wywołuje drgawki i degeneracyjne zmiany w wątrobie i nerkach, krwawienia ze śluzówki żołądka.