Babka zwyczajna
(Plantago major)
Gatunek rodzimy.
RODZINA: Babkowate
WYSTĘPOWANIE: Rodzimy obszar występowania obejmuje Europę i Azję, ale jako gatunek zawleczony rozprzestrzenił się także na innych kontynentach, szczególnie pospolicie w Ameryce Północnej. W Polsce gatunek pospolity na całym terenie.
Łodyga - brak. Pęd zwykle nagi.
Liście różyczkowe, szerokojajowate, 5-9 nerwowe, tepe lub zaostrzone.
Kwiaty zebrane w szczytowe, walcowate kłosy o długości równej szypule, lub większej. Niepozorne, małe, siedzące o zredukowanych szypułkach, żółtawozielone. Kielich złożony z czterech, szerokoeliptycznych działek, wolnych do samej nasady. Korona 4-płatkowa, rurkowata, naga.
Pręciki 4 z długimi, białymi nitkami zakończonymi bladoliliowymi, z czasem brudnożółtymi pylnikami.
SIEDLISKO: Brzegi wód, rowy, pastwiska, przydroża.
OKRES KWITNIENIA: Czerwiec - wrzesień.
WYSOKOŚĆ: 10 - 40 cm.
Roślina lecznicza: Liście są bogate we flawonoidy (skutalereinę, bajkaleinę), pektyny, witaminy A, C, K.