Barszcz zwyczajny
(Heracleum sphondylium)
RODZINA: Selerowate
Łodyga prosto wzniesiona, dęta, rozgałęziona, żebrowana i kanciasto bruzdowata, często porośnięta krótką, skierowaną w dół szczecinką.
Pod ziemią grube i wielogłowe kłącze.
Liście o bardzo zmiennym kształcie; 3-listkowe lub pierzaste. Dolne liście duże, z długimi, rynienkowatymi ogonkami, górne mniejsze,
z dużą pochwą przekształconą w liściak. Szorstko owłosione, ze sztywnymi szczecinkami na nerwach od spodu.
Liście mają zróżnicowane kształty, przeważnie są pierzastosieczne z 3-5 listkami jajowatymi, karbowanymi lub piłkowanymi.
Kwiaty - Kwiatostan stanowi 15-30 baldaszków różnej długości zebranych w baldach złożony. Baldaszki mają szypułki z owłosioną stroną
wewnętrzną. Kwiaty promieniste, o białych płatkach, czasem czerwonawych lub żółtozielonych. Poszczególne kwiaty zbudowane są
z 5 małych działek kielicha, 5 płatków korony, 5 pręcików i jednego słupka z dwiema szyjkami. Miodniki znajdują się na zalążni.
Oprócz kwiatów obupłciowych zdarzają się w kwiatostanie także kwiaty męskie. Owocem są rozłupki zamknięte w eliptycznej
lub kulistej rozłupni o długości 6-10 mm. Rozłupki na brzegu wąsko oskrzydlone, z trzema żebrami na grzbietowej stronie.
SIEDLISKO: Rośnie na łąkach, siedliskach ruderalnych, w lasach jesionowo-dębowych i w zaroślach na brzegach wielkich rzek.
OKRES KWITNIENIA: Czerwiec - wrzesień.
WYSOKOŚĆ: 50 - 150 cm
UWAGI: Łatwo można go pomylić z barszczem Mantegazziego i Sosnowskiego, które są znacznie większe i powodują bardzo
trudno gojące się rany.
WŁASNOŚCI TRUJĄCE: Roślina zawiera furokumarynę mogącą spowodować zapalenia skóry wystawionej na światło.