Barwinek większy
(Vinca major)
Gatunek obcy. W Polsce uprawiany.
RODZINA: Toinowate
WYSTĘPOWANIE: Występuje w południowej Europie i północnej Afryce, a także w północno-wschodniej Turcji i zachodnim Kaukazie.
Łodygi zdrewniałe dołem, pokładające się i zakorzeniające. Osiągają długość do 1 m. Łodygi kwiatowe wyprostowane, wzniesione.
Liście naprzeciwległe, skórzaste, całobrzegie, eliptyczne, ciemnozielone i błyszczące, do 9 cm długości, krótkoogonkowe.
Kwiaty niebieskie lub jasnofioletowe, obupłciowe, wyrastające pojedynczo w pachwinach liści. Kielich kwiatowy pięciodzielny,
znacznie krótszy od korony. Korona o rurce lejkowatej i płasko rozpostartych płatkach. Pięć pręcików przyrośniętych do rurki
korony, słupek na szczycie zgrubiały. Kwiaty trochę większe niż u barwinka pospolitego.
Owoce: Dwa cylindryczne mieszki.
SIEDLISKO: W Polsce uprawiana, wiecznie zielona bylina, używana w uprawie jako roślina okrywowa.
OKRES KWITNIENIA: Marzec - maj.
WYSOKOŚĆ: 25 - 50 cm.