Bez hebd
(Sambucus ebulus)
Gatunek rodzimy.
RODZINA: Piżmaczkowate
Łodyga - w odróżnieniu od dwóch pozostałych gatunków bzów rosnących w Polsce, ma niezdrewniałe pędy. Wykształca liczne
podziemne rozłogi. Łodygi nadziemne są grube, rozgałęzione i bruzdowane.
Liście naprzeciwległe, nieparzysto-pierzaste, składające się z 5 - 9 podługowatolancetowatych listków
o zaostrzonych końcach i ostro ząbkowanych brzegach
Kwiaty drobne, białe, lub różowawe kwiaty zebrane są w baldachogrona na szczycie pędów. Kwiaty są zrosłopłatkowe
z 5 pręcikami, których pylniki w odróżnieniu od pozostałych gatunków bzu są czerwone..
SIEDLISKO: Rośnie w cienistych lasach, zaroślach, zrębach i na przydrożach. Na polach uprawnych sąsiadujących
z zaroślami jest chwastem.
OKRES KWITNIENIA: Czerwiec - sierpień.
WYSOKOŚĆ: 100 - 200 cm
Roślina trująca: Cała roślina jest trująca, również owoce są trujące dla ludzi, zjadane są jednak przez niektóre ptaki.
Roślina lecznicza: Surowiec zielarski : korzeń (Radix ebuli). Zawiera on saponiny trójterpenowe, substancje o gorzkim smaku, glikozyd cyjanowodorowy, olejki eteryczne.