Bieluń fioletowy
(Datura tatula)
Efemerofit.
RODZINA: Psiankowate
Łodyga naga lub lekko omszona, rozgałęziona.
Liście w zarysie jajowate, zaostrzone, zatokowo ząbkowane.
Kwiaty kształtu lejkowatego, wyrastające w widłach gałązek lub na szczycie, wzniesione do góry, kielich o długiej rurce
zakończonej ostrymi, trójkątnymi ząbkami, korona kwiatu fioletowo nabiegła.
OWOCE: Jajowatookrągława torebka wielkości orzecha włoskiego, pokryta trójkątnymi kolcami.
SIEDLISKO: Roślina ruderalna. Czasem uprawiana. Występuje dużo rzadziej od bielunia dziędzierzawy.
OKRES KWITNIENIA: Lipiec - sierpień.
WYSOKOŚĆ: 60 - 80 cm.
Roślina silnie trująca. Zawiera alkaloidy tropanowe: hioscyjaminę, atropinę, skopolaminę, garbniki, flawonidy i hydroksykumarynę,
a także w małej ilości atropaminę, skopinę, beladoninę.
Roślina lecznicza: Preparaty używane są do leczenia dychawicy oskrzelowej, ostrych nieżytów oskrzeli,
chorób neurologicznych oraz jako środki spazmolityczne.
UWAGI: W zasadzie jest to odmiana bielunia dziędzierzawy i nazwa łacińska powinna brzmieć Datura stramonium var. tatula.