(Menyanthes trifoliata)
Gatunek rodzimy.
RODZINA: Bobrkowate
WYSTĘPOWANIE: Jest szeroko rozprzestrzeniony na całej półkuli północnej; występuje w Azji, Europie, Ameryce Północnej i w Maroku.
W Polsce występuje na terenie całego niżu, niezbyt pospolicie.
Liście tylko odziomkowe, zanurzone w wodzie, skórzaste, ciemnozielone, całobrzegie, potrójne na długich ogonkach. Ulistnienie skrętoległe.
Kwiaty białoróżowe, zebrane w gęste, zwężające się ku szczytowi grona na długiej, bezlistnej szypułce bocznie wyrastającej z kłącza.
Kielich 5-dzielny, lejkowato-dzwonkowaty. Korona biała lub różowa, o pięciu odgiętych do tyłu płatkach pokrytych wewnątrz
licznymi włoskami. 1 słupek z długą szyjką i dwudzielnym znamieniem, pręcików zwykle 5 o fioletowych pylnikach.
SIEDLISKO: Rośnie na torfowiskach i mokrych łąkach, na bagnach i w rowach.
OKRES KWITNIENIA: Czerwiec - wrzesień.
WYSOKOŚĆ: 10 - 30 cm.
Roślina lecznicza: zawiera gorycze, glikozydy, garbniki oraz składniki mineralne, głównie jod, żelazo i mangan.
Roślina pod częściową ochroną.