Chaber bławatek
(Centaurea cyanus)
Inne nazwy: białasy, głowacz, jasieniec, kardy, kwiatek wołoszek, macoszka, modrak, modrzeńczyk, samosiejka, wasilek.
Antropofit zadomowiony.
RODZINA: Astrowate
WYSTĘPOWANIE: Występuje w Europie oraz na Syberii Zachodniej. W Polsce pospolity chwast polny.
Łodyga cienka, prosta, lekko żeberkowana, pajęczynowato owłosiona, rozgałęziona.
Liście ułożone skrętolegle, najczęściej równowąskolancetowate, szarozielone, szerokości 2-5 mm. Dolne na ogonkach, z pojedynczymi,
małymi ząbkami lub pierzastodzielne z 2-3 łatkami. Górne niepodzielone, siedzące.
Kwiaty tylko rurkowate. Pojedyncze koszyczki kwiatowe o średnicy 2-3 cm wyrastają na szczytach pędów z łuskowatej,
podłużnej okrywy. Przyczepki listków okrywy brzegiem piłkowanoząbkowane lub orzęsione. Korona o 5 rurkowato zrośniętych
płatkach o barwie ciemnobłękitnej, czerwonej, różowej lub białej. Kwiaty brzeżne większe.
SIEDLISKO: Pola uprawne, nieużytki, przydroża, ugory.
OKRES KWITNIENIA: Maj - wrzesień.
WYSOKOŚĆ: 30 - 90 cm.
Roślina lecznicza: zawiera antocyjanidyny, flawonoidy, sole mineralne (w tym dużo manganu), cychorynę, centaurynę.