Chmiel zwyczajny
(Humulus lupulus)
Gatunek rodzimy.
RODZINA: Konopiowate
WYSTĘPOWANIE: Występował w stanie dzikim w południowej Europie, na Bliskim Wschodzie i w Ameryce Północnej. Uprawiany przez człowieka skolonizował (jako zdziczała roślina uprawna) strefę klimatów umiarkowanych i ciepłych całej Eurazji.
Łodyga płożąca się lub pnąca, czterokanciasta, z haczykowato wygiętymi do tyłu włoskami na krawędziach. Zawsze wije się w prawo
Liście naprzeciwległe, długoogonkowe, o 3 do 5 klapach na pędach głównych i bocznych. Tam, gdzie ukazują się kwiaty, liście są
dużo mniejsze, najczęściej bezklapowe. Nasada sercowata, brzegi gruboząbkowane. Powierzchnia górna szorstka.
Kwiaty męskie zebrane w szczytowe kwiatostany wyrastające wiechowatymi grupami z kątów liści, z pięciodzielnym okwiatem i pięcioma pręcikami. Kwiaty żeńskie nie posiadają okwiatu, tworzą kotkowate kwiatostany przypominające szyszki roślin iglastych. Roślina dwupienna - na jednej roślinie wyrastają tylko kwiaty żeńskie lub tylko męskie.
SIEDLISKO: W Polsce występuje w wilgotnych zaroślach, olsach i łęgach, a także w starych parkach, ogrodach i ruderach.
Rośnie pojedynczo lub w skupiskach. Również uprawiana.
OKRES KWITNIENIA: Czerwiec - sierpień.
WYSOKOŚĆ: do 5 m.
UWAGI: Żeńskie szyszki chmielu wykorzystywane są w piwowarstwie jako przyprawa do brzeczki.
Roślina lecznicza: zawiera aromatyczną żywicę (lupulinę), olejek lotny, gorycze i inne substancje o właściwościach uspokajających, bakteriostatycznych i moczopędnych.