Ciemiężyca biała
(Veratrum album)
Gatunek rodzimy.
RODZINA: Melantkowate
WYSTĘPOWANIE: Zasięg gatunku obejmuje Europę, Azję Mniejszą, Azję Centralną, Kaukaz oraz Syberię. W Polsce jest rzadko spotykana,
większość stanowisk skupia się w Bieszczadach.
Łodyga gruba, gęsto owłosiona, tworzy się dopiero między 10 a 25 rokiem życia.
Liście dolne szerokoeliptyczne, o szerokości do 100 mm, górne węższe, jajowatolancetowate, pod spodem krótko owłosione.
Kwiaty białawe do jasnożółtych, z zewnątrz zielonkawe, niezróżnicowane na kielich i koronę, o średnicy 10-15 mm,
pachnące, zebrane w wiechowaty kwiatostan długości do 50 cm, o bocznych odgałęzieniach wydłużonych, luźnokwiatowych;
w górnej części wiechy kwiaty męskie - pręcikowe, dolne obupłciowe.
SIEDLISKO: Rośnie w wilgotnych lasach, źródliskach, na górskich łąkach, głównie w Bieszczadach.
OKRES KWITNIENIA: Czerwiec - sierpień.
WYSOKOŚĆ: 80 - 150 cm.
Uwagi: W pierwszych latach życia wytwarza tylko przyziemną rozetę liści.
Liście młodych roślin są bardzo podobne do liści goryczki żółtej.
Roślina trująca: Zatrucie objawia się początkowo osłabieniem i zwolnieniem rytmu serca, a następnie porażeniem mięśni klatki piersiowej uniemożliwiającym oddychanie.
Roślina pod ścisłą ochroną.