Wielki atlas roślin naczyniowych dzikorosnących Polski     

Czarcikęs łąkowy

(Succisa pratensis)

 

 

 

 

 

RODZINA: Szczeciowate

 

WYSTĘPOWANIE: Występuje na Syberii, Kaukazie, w zachodniej Azji i w Europie. Rozprzestrzenił się także gdzieniegdzie poza tym obszarem rodzimego występowania. W Polsce jest średnio pospolity.

Łodyga wzniesiona, rozgałęziająca się. Dołem jest naga, górą przylegająco owłosiona. Pod ziemią roślina posiada krótkie, ucięte kłącze.

Liście eliptyczne lub jajowatolancetowate, dość grube, całobrzegie lub słabo piłkowane. Dolne mają nasadę zwżającą się w ogonek,

górne są siedzące. Ulistnienie nakrzyżległe.

Kwiaty - kwiatostan typu koszyczek, z początku półkulisty, potem bardziej płaski, 2-3 cm średnicy. Korona kwiatu niebieskofioletowa.

Przysadki w postaci wąskolancetowatych plewinek. Kielich kwiatów złożony z 5 długich ości. Prócz niego występuje miseczkowaty,

czterokanciasty kieliszek o 4 jajowatych ząbkach. Korona o długości 4-7 mm jest owłosiona. Kwiaty środkowe tej samej wielkości,

co brzeżne. Wewnątrz kwiatów dwukrotny słupek i 4 pręciki.

SIEDLISKO: Rośnie na wilgotnych łąkach, torfowiskach, obrzeżach lasów. Występuje na słabo kwaśnych i wilgotnych glebach.

OKRES KWITNIENIA: Lipiec - wrzesień.

WYSOKOŚĆ: 15 - 80 cm