Dzwonek syberyjski
(Campanula sibirica)
Gatunek rodzimy.
RODZINA: Dzwonkowate
Łodyga pojedyncza lub rozgałęziona, sztywno wzniesiona, owłosiona szczeciniasto.
Liście umieszczone skrętolegle na łodydze. Odziomkowe i niższe osadzone są na długich i szeroko oskrzydlonych ogonkach. Mają blaszkę
podłużnie łopatkowatą lub lancetowatą, na szczycie tępą, na brzegu słabo karbowaną. Liście wyrastające wyżej na łodydze mają
ogonki coraz krótsze, aż do najwyższych liści siedzących i obejmujących blaszką łodygę. Wraz z wysokością liście stają się też
coraz węższe aż do równowąskich. Wszystkie liście pokryte są obustronnie krótkimi włoskami.
Kwiaty zebrane w wiechowaty kwiatostan. Korona kwiatu wąskodzwonkowata, zwykle do 2,5 cm długości, niebieska lub rzadziej biała.
Działki kielicha owłosione, wąskie, trójkątne do lancetowatych. Między działkami znajdują się odgięte do tyłu, jajowate wyrostki,
zaostrzone na szczycie. pręcików jest pięć, a słupek jest dolny z szyjką trójdzielną.
SIEDLISKO: Rośnie na murawach kserotermicznych i w świetlistych zaroślach głównie w pasie wyżyn
w południowo-wschodniej części kraju.
OKRES KWITNIENIA: Czerwiec - sierpień.
WYSOKOŚĆ: 20 - 40 cm.
Roślina pod całkowitą ochroną.