(Dianthus caryophyllus)
Gatunek obcy. W Polsce uprawiany.
RODZINA: Goździkowate
WYSTĘPOWANIE: Pochodzi z południowej Europy (Dalmacja). W Polsce nie występuje w stanie dzikim, jest natomiast
często uprawiany jako roślina ozdobna.
Łodyga wzniesiona, rozgałęziająca się, sztywna, naga. Tworzy kolanka, w których wyrastają liście. Cały pęd pokryty
jest woskiem i ma sinozielony kolor.
Liście - ulistnienie naprzeciwległe. Liście lancetowate, całobrzegie, ostro zakończone, bez przylistków, o szerokości do 2-10 mm.
Są zrośnięte nasadami i podobnie jak łodyga pokryte woskiem.
Kwiaty - na łodydze wyrasta jeden lub kilka tylko silnie i przyjemnie pachnących dużych kwiatów w kolorze białym, różowym,
czerwonym i ich odcieniach. Zielony lub fioletowo nabiegły, cylindryczny kielich składa się z 5 zrośniętych działek
i jest 2-4 razy dłuższy od łusek podkielichowych. Korona u typowego gatunku składa się z 5 ząbkowanych płatków,
wewnątrz niej 1 słupek i 10 pręcików.
SIEDLISKO: Wymaga słonecznych stanowisk i gliniasto-piaszczystych gleb o stałej wilgotności. Uprawiany jest przeważnie z nasion,
czasami przez podział bryły korzeniowej. W gruncie może być uprawiany jako roślina jednoroczna lub dwuletnia.
OKRES KWITNIENIA: Czerwiec - wrzesień.
WYSOKOŚĆ: 40 - 80 cm.
UWAGI: W szklarniach uprawia się głównie odmianę pełną, o różnych kolorach.