Jastrzębiec sabaudzki
(Hieracium sabaudum)
Gatunek rodzimy.
RODZINA: Astrowate
WYSTĘPOWANIE: Rodzime obszary jego występowania to część Europy i Azji (Turcja, Azerbejdżan).
Łodyga wzniesiona, w obrębie kwiatostanu rozgałęziona, obła, sztywna, obficie ulistniona.
Liście równomiernie rozmieszczone na łodydze lub skupione w jej dolnej części, lancetowate do jajowatych, całobrzegie lub ząbkowane,
z wyraźnym unerwieniem, sztywne, spodem owłosione. Odziomkowe i dolne łodygowe - ogonkowe, środkowe i górne - siedzące.
Kwiaty bezszypułkowe, osadzone w koszyczkach, żółte, obupłciowe, języczkowate, o długich, płaskich, na szczycie ząbkowanych języczkach (powstałych z płatków korony i pełniących rolę powabni), kielich przekształcony w puch kielichowy, koszyczki z jajowatą okrywą złożoną z ciemnozielonych, równowąskich listków, zewnętrzne listki czasami nieco odstające, koszyczki na szypułkach,
tworzące luźny, wiechowaty kwiatostan.
SIEDLISKO: Lasy, brzegi lasów, polany, zarośla, przydroża.
OKRES KWITNIENIA: Lipiec - październik.
WYSOKOŚĆ: 50 - 100 cm.
UWAGI: Roślina o dużej zmienności morfologicznej.