Języcznik zwyczajny
(Phyllitis scolopendrium)
Gatunek rodzimy.
RODZINA: Zanokcicowate
Pokrój - Kłącze podnoszące się, krótkie, o grubości ok. 0,5 cm i pokryte brunatnymi łuskami.
Liście duże (15-60 cm długości i 3,5-6 cm szerokości), językowate, niepodzielone liście, co jest wyjątkiem wśród paproci.
Są zimotrwałe, mają sercowatą nasadę i zaostrzony koniec, a ich brunatny ogonek pokryty jest łuskami. Wyrastające
bezpośrednio z kłącza liście tworzą pióropusz. Brak oddzielnych liści zarodnionośnych. Ogonek liściowy jest pokryty brunatnymi łuskami.
Zarodnie wyrastają na górnej części środkowych liści płonnych, które w okresie zarodnikowania przekształcają się w liście zarodnionośne.
Kupki zarodni na spodniej stronie liści, w młodości otoczone zawijką. Mają długość 1-2,5 cm i wyrastają liniowo w równoległych szeregach.
SIEDLISKO: Roślina rośnie w cienistych, wilgotnych lasach, na skałach, zwłaszcza wapiennych, w żlebach. Szczególnie preferuje kamieniste, północne lub północno-wschodnie zbocza. W Polsce występuje rzadko; głównie w Karpatach i na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej.
Nieliczne stanowiska ma także na Pogórzu Kaczawskim w Sudetach oraz na Roztoczu.
Roślina pod ścisłą ochroną.