Konitrut błotny
(Gratiola officinalis)
Gatunek rodzimy.
RODZINA: Babkowate
Łodyga dęta, w górze czterokanciasta, w dole obła, wzniesiona, naga, pojedyncza lub gałęzista. Pod ziemią pełzające
kłącze wytwarzające rozłogi.
Liście - ulistnienie nakrzyżległe, lancetowate, w górze na brzegu odlegle piłkowane, u nasady wpół obejmujące łodygę;
gruczołowato kropkowane. Liście zaostrzone, z 3 nerwami.
Kwiaty wyrastają pojedynczo w kątach liści na szypułkach krótszych od przysadek. Są białe, jasnoróżowe, czerwonawo nabiegłe,
z żółtą, długą rurką, w górze brunatnawą, wewnątrz owłosioną. Korona wargowa. Kielich o działkach lancetowatych,
ogruczolonych, pręciki 4, w tym 2 zwykłe i 2 pręciki nitkowate.
SIEDLISKO: Rośnie w miejscach wilgotnych - na łąkach, bagnach, przy rowach i na brzegach wód stojących lub wolno płynących.
OKRES KWITNIENIA: Czerwiec - październik.
WYSOKOŚĆ: 10 - 20 cm
Roślina trująca: Zawiera glikozyd gracjolinę działającą hemolitycznie, tj. rozpuszczającą czerwone krwinki, co wywołuje ostre
zapalenie śluzówki żołądka i jelit u koni.