Lepnica tatarska
(Silene tatarica)
Gatunek rodzimy.
RODZINA: Goździkowate
WYSTĘPOWANIE: Występuje naturalnie w północnej części Niemiec, w Polsce, Norwegii, Szwecji, Finlandii oraz Rosji (aż po Syberię).
W Polsce jest gatunkiem rzadko występującym.
Łodygi liczne, wzniesione lub dołem nieco pokładające się. Pędy u podstawy są lekko owłosione, natomiast górne
partie rośliny są nagie. Włoski są długie, kędzierzawe, wielokomórkowe.
Liście naprzeciwległe. Mają lancetowaty lub podłużny kształt, długość 2-4 cm. Blaszka jest całobrzega, zaostrzona,
słabo piłkowana u postawy. Nasady zrastają się w krótką pochwę, tutaj też i na nerwie głównym są nieco owłosione.
Kwiaty polisymetryczne. Zebrane w długie, wąskie i rzadkie kwiatostany, często mające formę jednostronnego grona.
Kwiaty o średnicy około 2 cm osadzone są na odstająco owłosionych szypułkach o długości od 7 do 200 mm.
Przysadki i podsadki są wąskolancetowate i owłosione. Kielich jest nagi, wąskocylindryczny, w górze nieco rozszerzony.
Ma 10 wyraźnych żyłek. Osiąga 9-13 mm długości i zwieńczony jest trójkątnymi, spiczastymi, biało obrzeżonymi ząbkami.
Pięć nagich płatków ma białą, zielonkawą bądź żółtawą barwę. Płatki osiągają 13-16 mm długości i są głęboko
podwójnie podzielona na łatki o długości 5 mm. W kwiatach znajduje się 10 pręcików. Słupek składa się z 3 owocolistków
i zwieńczony jest 3 szyjkami.
SIEDLISKO: Rośnie najczęściej na piaszczystych brzegach rzek oraz skrajach lasów. W Polsce rośnie w dolinach rzek:
Wisły, Bugu, Warty oraz dolnej Odry.
OKRES KWITNIENIA: Czerwiec - wrzesień.
WYSOKOŚĆ: 20 - 80 cm.