Mak polny
(Papaver rhoeas)
Antropofit zadomowiony.
RODZINA: Makowate
Łodyga pojedyncza lub słabo rozgałęziona, kanciasta. Cała szczeciniasto owłosiona.
Liście szarozielone, odziomkowe i dolne łodygowe - ogonkowe, pierzastodzielne, o odcinkach ostro ząbkowanych.
Górne liście siedzące, ułożone skrętolegle.
Kwiaty osadzone pojedynczo na długich szypułkach, odstająco owłosionych, wyrastających z kątów liści. Kwiaty przed rozwinięciem
zamknięte w dwudziałkowym kielichu, owłosionym, odpadającym. Korona czteropłatkowa, o średnicy do 10 cm, płatki czerwone do purpurowych (bardzo rzadko różowe lub białe), zawsze z czarną plamą u nasady. Znamię słupka ma 5-18 promieni. Słupek otoczony bardzo licznymi, ciemnofioletowymi i niezgrubiałymi pręcikami. Pąki kwiatowe zwisają, natomiast kwiaty i makówka są wzniesione.
SIEDLISKO: Rośnie na polach, w miejscach ruderalnych, na glebach gliniastych, madach rzecznych, także na glebach wapiennych. Pospolita.
Roślina roczna.
OKRES KWITNIENIA: Maj - sierpień.
WYSOKOŚĆ: 30 - 90 cm
Roślina lecznicza. Działanie: w medycynie ludowej odwar stosuje się przy kaszlu i chrypce oraz biegunkach jako środek powlekający.