Melisa lekarska
( Melissa officinalis)
Gatunek obcy. W Polsce uprawiany.
RODZINA: Jasnotowate (Lamiaceae)
WYSTĘPOWANIE: Rośnie dziko w Afryce Północnej, Europie Południowej i w Azji. Obecnie jest znana i uprawiana
na całym świecie, również w Polsce.
Łodyga bruzdowana, odstająco owłosiona. Liście mają ogonek różnej długości. Blaszka jest szerokojajowata do ok. 8 cm długości i 5 cm
szerokości, ostra na szczycie, w nasadzie okrągława do sercowatej. Brzegi blaszki są karbowane do ząbkowanych.
Powierzchnia górna jest intensywnie zielona, powierzchnia dolna jest zielona, jaśniejsza, z wyraźnie widocznym nerwem
głównym i wypukłym, siateczkowatym unerwieniem. Rozproszone włoski występują na powierzchni górnej i wzdłuż nerwów
na powierzchni dolnej, która wykazuje także delikatne punktowanie. Kwiaty małe, białe lub białożółte, wyrastające
w miejscu łączenia liści z łodygą.
Kwitnie: maj - lipiec.
Roślina uprawiana.Rozmnaża się ją poprzez wysiew nasion do inspektów ogrodniczych w marcu. Uzyskaną rozsadę sadzi się
w docelowym miejscu w okolicach maja.
Roślina lecznicza: Używa się liści. Działanie uspokajające, zmniejszające bezsenność i stany lękowe, pomagające w depresji oraz nerwicy.
Jest też stosowana w bólach głowy, bólach menstruacyjnych i zespole przewlekłego zmęczenia. Zmniejsza wzdęcia i gazy,
pomaga przy rozstrojach żołądka i przewodu pokarmowego. Zmniejsza napięcie jelita grubego, rozkurcza mięśnie gładkie jelit,
działa przeciwbakteryjnie i przeciwwirusowo. Pomaga w wywołaniu menstruacji. Zwalnia napięcie obwodowych naczyń krwionośnych,
odpręża i regeneruje system nerwowy. Kompresy likwidują bolesne obrzęki. inhalacje pomagają przy atakach alergii i kaszlu.
Najczęściej spożywana jest w formie herbaty.