Mydlnica lekarska
(Saponaria officinalis)
Gatunek rodzimy.
RODZINA: Goździkowate
WYSTĘPOWANIE: Naturalny obszar jej występowania to Europa, Azja i Afryka Północna. W Polsce jest pospolita na niżu, jest też uprawiana.
Łodyga prosto wzniesiona, naga, walcowata, górą widlasto rozgałęziona, szorstka, nieco owłosiona.
Liście naprzeciwległe, o długości 5-6 cm eliptyczne lub podługowate, zaostrzone, nagie lub nieco owłosione, z szorstkimi brzegami,
trójnerwowe. Dolne krótkoogonkowe, górne siedzące i nieco zrośnięte nasadami.
Kwiaty dość duże (do 2 cm średnicy), różowe lub białe, wyrastają pęczkami na długiej szypułce z kątów liści i na wierzchołku łodygi,
tworząc wierzchotkę dwuramienną. Kwiaty są 5-krotne, na krótkich szypułkach. Kielich zielony lub czerwonawy, owłosiony, walcowaty
z 5 ząbkami. Ma długość 2-2,5 cm. Płatki korony są na szczycie wycięte.
SIEDLISKO: Aluwialne tarasy, przydroża, zbocza, miedze, świetliste zarośla.
OKRES KWITNIENIA: Czerwiec - wrzesień.
WYSOKOŚĆ: 30 - 80 cm.
Roślina lecznicza. Działanie : wykrztuśne, pobudzające czynności żołądka i trzustki, żółciopędne. Unieszkodliwia cholesterol, ułatwia
wchłanianie związków trudno przyswajalnych przez organizm.
Roślina trująca. Duże dawki saponin zawartych w kłączach i korzeniach mydlnicy po doustnym spożyciu drażnią żołądek i jelita,
powodują wymioty, biegunki.Nie wolno też okładać ran preparatami mydlnicy. Zwierzęta nie jedzą tej rośliny - jest dla nich trująca.