Naparstnica zwyczajna
(Digitalis grandiflora)
Gatunek rodzimy.
RODZINA: Babkowate
Łodyga pojedyncza, gruba. W górnej swojej części jest okryta gęstymi, drobnymi włoskami.
Liście - w pierwszym roku wegetacji wytwarza przy ziemi różyczkę liści. W drugim roku wyrasta łodyga z liśćmi i kwiatami. Jest ona
ulistniona skrętolegle. Liście są duże, drobno ząbkowane, z wyraźnymi nerwami. Liście łodygowe są siedzące, dolne liście mają niby ogonek, wytworzony z blaszki liściowej. Na dolnej stronie wokół nerwów liście są delikatnie omszone.
Kwiaty w górnej części kwiaty tworzą jednostronne zazwyczaj grono. Zwisające w dół, duże kwiaty, rosną na gruczołowato omszonych,
krótkich szypułkach. Mają żółty kolor z brunatnymi plamami, wewnątrz są ciemniejsze. Korona kwiatu o kształcie dzwonu jest wewnątrz
owłosiona, z zewnątrz pokryta gruczołami. Pięciodziałkowy kielich jest tylko przy nasadzie nieco zrośnięty. W kwiatku jest jeden słupek
z długą i cienką szyjką, oraz cztery pręciki, przy czym dwa są wyższe, a dwa niższe.
SIEDLISKO: Rośnie głównie w świetlistych lasach, w wolnych przestrzeniach kosodrzewiny, na porębach leśnych, na obrzeżach lasów,
w ziołoroślach górskich.
OKRES KWITNIENIA: Czerwiec - lipiec.
WYSOKOŚĆ: 30 - 100 cm
Roślina trująca: Liście zawierają liczne toksyczne glikozydy: digitoksynę, digitalinę i inne. Ich działanie kumuluje się w organizmie.
Groźne zatrucia u ludzi może spowodować już 1-2 g wysuszonych liści. Objawiają się one bólami i zawrotami głowy, zaburzeniami widzenia,
biegunką, wymiotami, skurczami naczyń wieńcowych, dusznością, sinicą. Naparstnica jest trująca również dla niemal wszystkich zwierząt.
Roślina lecznicza : dawniej uznawana była za roślinę leczniczą. Obecnie nie stosuje się jej do tych celów, ze względu na jej silne
własności toksyczne.
Roślina pod całkowitą ochroną.