Nawłoć alpejska
(Solidago alpestris)
Gatunek rodzimy.
;
RODZINA: Astrowate
WYSTĘPOWANIE: Występuje w górach środkowej Europy, w Polsce wyłącznie w wyższych partiach Sudetów i Karpat.
Jest tam dość pospolita.
Łodyga sztywna, pojedyncza, naga lub rzadko owłosiona.
Liście odziomkowe są mniejsze od dolnych liści łodygowych (ważna cecha różniąca od nawłoci pospolitej). Mają jajowaty
lub eliptyczny kształt i zwężają się przy łodydze w oskrzydlony ogonek, brzegi ostro piłkowane. Liście na środku łodygi
ogonkowe, w górnej części łodygi bezogonkowe, lancetowate z zaostrzonym końcem. Wszystkie liście z rzadka
owłosione, zmniejszające się ku wierzchołkowi łodygi.
Kwiaty drobne, żółte, zebrane w koszyczki (od kilku do kilkunastu kwiatków w jednym koszyczku). Kwiatostany na krótkich
szypułkach, wyrastające bardzo gęsto, szczególnie na szczycie łodygi i nie zebrane w wiechę, jak u nawłoci pospolitej.
Listki okrywy kwiatostanu szeroko obrzeżone, niejednakowe. Brzeżne kwiaty języczkowe, żeńskie, znacznie dłuższe
od listków okrywy koszyczka. Kwiaty środkowe są obupłciowe, rurkowe.
SIEDLISKO: Bylina. Ziołorośla, hale górskie, wolne miejsca w kosodrzewinie, przydroża, wilgotne miejsca wśród skał,
murawy i borówczyska.
OKRES KWITNIENIA: Lipiec - wrzesień.
WYSOKOŚĆ: 10 - 50 cm.
Roślina trująca: szkodliwa dla bydła domowego.
Roślina lecznicza : zawiera garbniki, kwasy organiczne, saponiny, olejki eteryczne oraz flawonoidy, wśród których najważniejsze to:
rutyna i kwercetyna.
UWAGI: Przez niektórych botaników uważana jest za podgatunek nawłoci pospolitej.