Omieg górski
(Doronicum austriacum)
RODZINA: Astrowate
WYSTĘPOWANIE: Występuje w górach Azji Mniejszej oraz południowej i środkowej Europy. W Polsce występuje głównie
w wyższych partiach gór - w Karpatach i Sudetach, gdzie jest rośliną pospolitą.
Łodyga Prosta, wzniesiona, gładka lub słabo owłosiona, górą często rozgałęziona. Łodyga obficie i gęsto ulistniona.
Kłącze bez rozłogów i bez liści odziomkowych w czasie kwitnienia.
Liście łodygowe lancetowate, prawie bez ogonków, nierówno karbowane. Liście odziomkowe natomiast jajowate i duże,
osadzone na długich ogonkach. Na spodniej stronie są filcowate.
Kwiaty zebrane w liczne koszyczki o średnicy dochodzącej do 7 cm, wyrastające na długich szypułach z kątów liści.
Okrywa koszyczków jest omszona i ogruczolona. W koszyczku zewnętrzne kwiaty języczkowe są wyłącznie kwiatami żeńskimi,
wewnętrzne rurkowe są obupłciowe. Wszystkie kwiaty są żółte, nieco jaśniejsze, niż u pokrewnego gatunku, omiegu kozłowca.
SIEDLISKO: Naświetlone lasy, ziołorośla, wolne miejsca w kosówce, nad potokami. Roślina górska.
OKRES KWITNIENIA: Czerwiec - sierpień.
WYSOKOŚĆ: 80 - 120 cm.