Omieg górski
(Doronicum austriacum)
Gatunek rodzimy.
RODZINA: Astrowate (Asteraceae)
WYSTĘPOWANIE: Występuje w górach Azji Mniejszej oraz południowej i środkowej Europy. W Polsce występuje głównie
w wyższych partiach gór - w Karpatach i Sudetach, gdzie jest rośliną pospolitą.
Łodyga prosta, wzniesiona, gładka lub słabo owłosiona, górą często rozgałęziona. Kłącze bez rozłogów i bez liści odziomkowych
w czasie kwitnienia. Łodyga obficie i gęsto ulistniona.
Liście wyrastają na łodydze naprzemianlegle i mają zróżnicowany kształt. Dolne liście mają blaszkę szerokosercowatą,
środkowe mają charakterystyczny, skrzypcowaty kształt, górne są jajowatopodługowate. Wszystkie liście mają
nierówno ząbkowaną blaszkę, czasami tylko dolne liście są całobrzegie. Dolne liście mają ogonki, środkowe i górne
obejmują swoimi nasadami łodygę.
Kwiaty zebrane w liczne koszyczki o średnicy dochodzącej do 7 cm, wyrastające na długich szypułach z kątów liści.
Okrywa koszyczków jest omszona i ogruczolona. W koszyczku zewnętrzne kwiaty języczkowe są wyłącznie
kwiatami żeńskimi, wewnętrzne rurkowe są obupłciowe. Wszystkie kwiaty są żółte, nieco jaśniejsze, niż u pokrewnego
gatunku, omiegu kozłowca.
OWOCE: Zielone, drobne niełupki. Wewnętrzne niełupki mają puch kielichowy, zewnętrzne niełupki, powstałe z dużych
kwiatów żeńskich są nagie.
SIEDLISKO: Naświetlone lasy, ziołorośla, wolne miejsca w kosówce, nad potokami. Roślina górska.
OKRES KWITNIENIA: Czerwiec - sierpień.
WYSOKOŚĆ: 80 - 120 cm.
UWAGI: Roślina objęta była ścisłą ochroną gatunkową w latach 2012-2014.