Ostróżka tatrzańska
(Delphinium oxysepalum)
Gatunek rodzimy.
RODZINA: Jaskrowate
Łodyga wzniesiona, soczysta, gruba, nierozgałęziona. Górą przylegająco owłosiona, dołem gładka.
Liście - ulistnienie naprzeciwległe, liście duże, nagie lub słabo owłosione z długimi i grubymi ogonkami. Są głęboko 5- klapowe.
Ich listki są 3- wrębne, głęboko zazębione. Unerwienie liści wyraźnie promieniste.
Kwiaty na szczycie łodygi, na długich szypułkach, zebrane w grono. Kwiaty intensywnie lazurowe lub fioletowe i posiadające dużą, brodawkowatą ostrogę. Kwiat (bez ostrogi) ma długość 22-40 mm i szerokość 6-12 mm. Składa się z 5 długich działek kielicha, które pełnią rolę płatków korony. Charakterystyczną cechą gatunkową jest kształt tych działek - są one długie i mają zaostrzone końce. Cztery płatki korony są zredukowane,
trudne do zauważenia. Górna działka kielicha tworzy ostrogę. Wewnątrz kwiatu 3 słupki i liczne pręciki.
SIEDLISKO: Endemit tatrzański. Jedynymi miejscami na świecie, gdzie rośnie dziko to: Tatry, Niżne Tatry, Wielki Chocz, Mała Fatra.
Roślina rzadka. Rośnie w ziołoroślach, poza tym spotyka się ją na zarastających piargach, wśród skał, na murawach, przy ścieżkach.
Rośnie zarówno na podłożu wapiennym, jak i granitowym.
OKRES KWITNIENIA: Lipiec.
WYSOKOŚĆ: 50 - 100 cm.
Roślina trująca: Cała roślina oprócz kwiatów jest lekko trująca. Powoduje trudności w oddychaniu,
spadek ciśnienia i zatrzymanie pracy serca.