Pieprzyca siewna
(Lepidium sativum)
Inne nazwy: rzeżucha, rzeżucha siewna, rzeżucha ogrodowa.
Gatunek obcy. W Polsce uprawiany.
RODZINA: Kapustowate
WYSTĘPOWANIE: Pochodzi z południowo-zachodniej Azji, Pakistanu, Etiopii i Egiptu. Uprawiana i dziczejąca
z upraw na całym świecie.
Łodyga wzniesiona, rozgałęziona u góry, z sinozielonym nalotem.
Liście dolne są długoogonkowe, pierzaste o odcinkach całobrzegich lub nacinanych, środkowe są trójdzielne,
a górne siedzące, niepodzielne, równowąskie.
Kwiaty są drobne, czterokrotne. Kwiatostan w formie grona złożony z licznych białych lub jasnoróżowych kwiatków.
OWOCE: Nieduża, o długości 5-6 mm, okrągłojajowata, w górze oskrzydlona łuszczynka, zawierająca dwa gładkie nasiona.
SIEDLISKO: W Polsce uprawiana głównie przed Wielkanocą.
OKRES KWITNIENIA: Uprawiana cały rok.
WYSOKOŚĆ: 30 - 60 cm.
UWAGI: Uprawiana od najdawniejszych czasów jako warzywo. Spożywana najczęściej w stanie pełnego rozwoju liścieni.
Używana do przyprawiania zup, sosów, surówek, sałatek i serów. Powszechnie uprawiana przed Wielkanocą
jako tradycyjna ozdoba oraz bogate źródło witamin.