wersja 01/2013
(Veronica officinalis)
RODZINA: Babkowate
Łodyga płożąca się, rozgałęziona, podnosząca się w części górnej, zakorzeniająca się.
Liście odwrotnie jajowate, zwężające się w krótki ogonek, w dolnej części łodygi całobrzegie, w górnej karbowano-piłkowane;
naprzeciwległe, połyskujące.
Kwiaty fioletowoniebieskie z ciemniejszymi żyłkami, zebrane w proste, gęste kwiatostany groniaste wyrastające tylko z jednego
z naprzeciwległych liści na długich szypułkach. W gronie jest od 15 do 26 kwiatów na krótkich szypułkach. Kielich 4-działkowy,
dwukrotny słupek, dwa pręciki, kwiat z listkiem przykwiatkowym; korona okrągła o średnicy 6-7 mm, dłuższa od kielicha.
SIEDLISKO: Suche lasy, zręby, wrzosowiska, pastwiska.
OKRES KWITNIENIA: Czerwiec - sierpień.
WYSOKOŚĆ: 10 - 30 cm
Roślina lecznicza: zawiera glikozydy irydiowe (akubinę, katapol, katalpozyd, weronikozyd), mannitol, flawonoidy,
kwasy organiczne, garbniki.