Pszeniec gajowy
(Melampyrum nemorosum)
Gatunek rodzimy.
RODZINA: Zarazowate
WYSTĘPOWANIE: W Polsce jest gatunkiem pospolitym na całym niżu i w niższych położeniach górskich.
Jest półpasożytem, za pomocą ssawek pobiera od innych roślin wodę i sole mineralne.
Łodyga wzniesiona. W dolnej części jest dwurzędowo, naprzemiennie owłosiona.
Liście - ulistnienie nakrzyżległe, liście jajowatego kształtu, krótkoogonkowe, ostro zakończone.
Przysadki o oszczepowato-sercowatych nasadach, całobrzegie, lub o brzegach szczeciniasto-ząbkowanych.
Charakterystyczną cechą jest często spotykane fioletowe wybarwienie górnych przysadek, czasami przysadki są białe.
Ogonki liściowe pokryte krótkimi i długimi włoskami.
Kwiaty grzbieciste, dwuwargowe kwiaty wyrastają pojedynczo w kątach przysadek tworząc luźne i jednostronne grono.
Złocistożółta korona z pomarańczowym wybarwieniem na szczycie ma długość 1,5-2 cm. Czerwonobrunatna rurka korony
jest gęsto owłosiona włoskami o długości ponad 0,5 mm. Gardziel korony jest zamknięta. Kielich krótszy od korony
z lancetowatymi, ostro zakończonymi ząbkami.
OWOC: Jajowata torebka.
SIEDLISKO: Roślina jednoroczna. Liściaste lasy i zarośla.
OKRES KWITNIENIA: Lipiec - wrzesień.
WYSOKOŚĆ: 15 - 70 cm.
UWAGI: Jest zmienny morfologicznie. Występuje u nas w kilku podgatunkach.