Rojownik włochaty nagi
(rojnik włochaty)
(Jovibarba hirta subsp. glabrescens)
Gatunek rodzimy.
RODZINA: Gruboszowate
Łodyga - roślina tworząca zwarte, przyziemne różyczki liściowe, z których wyrastają pędy kwiatowe.
Pęd kwiatowy, wzniesiony i gruby, o wysokości 15-30 cm. Wyrasta dopiero w okresie kwitnienia rośliny.
Liście tworzą bladozielone, kuliste różyczki liściowe o średnicy do 5 cm. W lecie są one rozwarte. Poszczególne liście w różyczce
są silnie mięsiste, nagie, jajowatolancetowate, przeważnie najszersze poniżej połowy i ku końcowi zwężają się w ostry koniec.
Mają orzęsione brzegi. Liście są stale wzniesione i przegięte do środka
(tylko w starych różyczkach liście skrajne rozwierają się).
Kwiaty duże, zebrane na szczycie pędu kwiatowego w gęsty kwiatostan. Kwiaty promieniste , żółtawobiałe, 6 (czasami 7)-krotne,
gruczołowato omszone, wyrastają na grubych szypułkach. Płatki wydłużone i frędzlowato ząbkowane.
SIEDLISKO: Murawy naskalne i kserotermiczne, skały. Występuje głównie na podłożu wapiennym, na dobrze naświetlonych zboczach,
na bardzo płytkich glebach. W Polsce występuje w Pienińskim Pasie Skałkowym, w Pieninach, w masywie Pilska i w Tatrach.
OKRES KWITNIENIA: Wrzesień - październik.
WYSOKOŚĆ: 15 - 30 cm
Uwagi: Bardzo podobny jest występujący w Sudetach, na wyżynach i na niżu rojownik pospolity. Ma on wewnętrzne liście
łukowato zagięte do środka, a różyczki liściowe zamknięte.
Roślina chroniona.