Rumian rzymski
(Anthemis nobilis)
Gatunek obcy. W Polsce uprawiany.
RODZINA: Astrowate
WYSTĘPOWANIE: Pochodzi z obszarów: Azory, Algieria, Maroko,Portugalia, Francja, Hiszpania, Irlandia, Anglia, ale rozprzestrzenił się
również na innych terenach poza tymi obszarami swojego rodzimego występowania. Jest zwykle uprawiany,
także w Polsce, często dziczejący.
Opis: Łodyga rozgałęziona, miękko owłosiona, z płonnymi pędami u nasady, w górnej części bezlistna. Liście dwu- lub
trzykrotnie pierzastosieczne. Miękko owłosione do gładkich. Koszyczki kwiatowe o silnie wypukłym dnie z białymi kwiatami
języczkowymi. Wszystkie kwiaty w koszyczku mają podługowate przysadki z tępymi plewinkami o owłosionych szczytach.
Brzeżne kwiaty języczkowe są białe, wewnętrzne kwiaty rurkowe są żółte. Owocem są niełupki posiadające
3 cienkie żeberka.
KWITNIENIE: Czerwiec - lipiec.
WYSOKOŚĆ: 20 - 30 cm.
SIEDLISKO: Bylina. Zdziczały występuje czasami w siedliskach ruderalnych - na nasypach kolejowych, przydrożach.
UWAGI: Inne nazwy: rumian szlachetny. Według nowszych ujęć taksonomicznych prawidłowa nazwa
tego gatunku to Chamaemelum nobile.