Selery węzłobaldachowe
(Apium nodiflorum)
Gatunek rodzimy.
RODZINA: Selerowate
WYSTĘPOWANIE: Występują w Europie i Afryce wokół Morza Śródziemnego, w Europie zachodniej, południowo-zachodniej
Azji i Ameryce. W Polsce są krytycznie rzadkie, znane jest jedno tylko jego stanowisko w województwie lubuskim.
Łodyga dołem pokładająca się, górą wzniesiona, rozgałęziona. W węzłach zakorzenia się.
Liście pojedynczo-pierzasto złożone o siedzących, jajowatych lub lancetowatych odcinkach z karbowanymi brzegami.
Ulistnienie skrętoległe.
Kwiaty zebrane w baldach złożony składający się z kilku baldaszków. Mają 5 - 7 błoniasto obrzeżonych pokrywek.
Baldach jest prawie siedzący z 1 lub 2 pokrywami. Kwiaty drobne, o białych płatkach korony
i zielonym kielichu z niewyraźnymi ząbkami.
SIEDLISKO: W jedynym miejscu swojego występowania w Polsce rośnie w rowie odwadniającym, wśród niskiego szuwaru,
na powierzchni kilkunastu m2.
OKRES KWITNIENIA: Czerwiec - wrzesień.
WYSOKOŚĆ: 50 - 90 cm.
Inne nazwy: seler węzłobaldachowy, selery węzłokwiatowe, pęczyna węzłobaldachowa.